 |
   |
ΣΥΜΒΑΣΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
ΠΡΟΟΙΜΙΟ
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη στην παρούσα Σύμβαση,
Εκτιμώντας
ότι, σύμφωνα με τις διακηρυγμένες στον Καταστατικό Χάρτη των
Ηνωμένων Εθνών αρχές, η αναγνώριση της εγγενούς αξιοπρέπειας και των
ίσων και αναφαίρετων δικαιωμάτων όλων των μελών της ανθρώπινης
οικογένειας, αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και
της ειρήνης στον κόσμο,
Έχοντας υπόψη
ότι οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών έχουν διακηρύξει εκ νέου, στον
Καταστατικό Χάρτη, την πίστη τους στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα
και στην αξιοπρέπεια και την αξία του ανθρώπου, και έχουν αποφασίσει
να προαγάγουν την κοινωνική πρόοδο και να καθορίσουν καλύτερες
συνθήκες ζωής μέσα στα πλαίσια μιας μεγαλύτερης ελευθερίας,
Αναγνωρίζοντας
ότι τα Ηνωμένα Έθνη, στην Παγκόσμια Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του
Ανθρώπου και στα Διεθνή Σύμφωνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα
διακήρυξαν και συμφώνησαν ότι καθένας δικαιούται να απολαμβάνει όλα
τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που αναφέρονται σε αυτές, χωρίς
καμία απολύτως διάκριση ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το
φύλο, τη γλώσσα, τη θρησκεία, τις πολιτικές ή άλλες πεποιθήσεις, την
εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε
άλλη κατάσταση,
Υπενθυμίζοντας
ότι, στην Παγκόσμια Διακήρυξη των δικαιωμάτων του Ανθρώπου, τα
Ηνωμένα Έθνη διακήρυξαν ότι τα παιδιά δικαιούνται ειδικής βοήθειας
και υποστήριξης,
Έχοντας πεισθεί
ότι η οικογένεια ως θεμελιώδης μονάδα της κοινωνίας και το φυσικό
περιβάλλον για την ανάπτυξη και την ευημερία όλων των μελών της, και
ιδιαίτερα των παιδιών, πρέπει να έχει την προστασία και την
υποστήριξη που χρειάζεται για να μπορέσει να διαδραματίζει πλήρως το
ρόλο της στην κοινότητα,
Αναγνωρίζοντας
ότι το παιδί, για την αρμονική ανάπτυξη της προσωπικότητας του,
πρέπει να μεγαλώνει μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον, σ’ ένα κλίμα
ευτυχίας, αγάπης και κατανόησης,
Θεωρώντας
ότι είναι σημαντικό να προετοιμαστεί το παιδί πλήρως για να ζήσει
μία ατομική ζωή στην κοινωνία και να ανατραφεί μέσα στο πνεύμα των
ιδανικών που διακηρύσσονται στον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων
Εθνών και ειδικότερα μέσα στο πνεύμα ειρήνης, αξιοπρέπειας, ανοχής,
ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης,
Έχοντας υπόψη
ότι η ανάγκη να παρασχεθεί στο παιδί ειδική προστασία εξαγγέλθηκε
στη Διακήρυξη της Γενεύης του 1924 για τα Δικαιώματα του Παιδιού και
στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού, που υιοθετήθηκε από τα
Ηνωμένα Έθνη στις 20 Νοεμβρίου 1959 και που αναγνωρίσθηκε στην
Παγκόσμια Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στο Διεθνές Σύμφωνα
για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ιδιαίτερα στα άρθρα 23 και
24), στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, τα Κοινωνικά και τα
Πολιτιστικά Δικαιώματα (ιδιαίτερα στο άρθρο 10) και στα καταστατικά
και στα συναφή όργανα των ειδικευμένων οργανισμών και των διεθνών
οργανισμών που μεριμνούν για την ευημερία του παιδιού,
Έχοντας υπόψη
ότι, όπως υποδεικνύεται στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού,
«το παιδί, λόγω της σωματικής και διανοητικής του ανωριμότητας,
χρειάζεται ειδική προστασία και φροντίδα, συμπεριλαμβανομένης και
της κατάλληλης νομικής προστασίας, τόσο πριν όσο και μετά τη γέννηση
του».
Υπενθυμίζοντας
τις διατάξεις της Διακήρυξης για τις Κοινωνικών και Νομικών Αρχών
αναφορικά με την Προστασία και Ευημερία των Παιδιών, με Ειδική
Αναφορά την τοποθέτηση σε ανάδοχες οικογένειες και την υιοθεσία σε
Εθνικό
και Διεθνές επίπεδο (απόφαση Γενικής Συνέλευσης 41/85 και της 3ης
Δεκεμβρίου 1986), τις Διατάξεις των Ελάχιστων Κανόνων των Ηνωμένων
Εθνών για την Απονομή Δικαιοσύνης για ανήλικους (Κανόνες του
Πεκίνου) (Απόφαση Γενικής Συνέλευσης 40/33 της 29ης
Νοεμβρίου 1985) και της Διακήρυξη για την Προστασία των Γυναικών και
των Παιδιών σε Περίοδο Επείγουσας Ανάγκης και Ένοπλης Σύγκρουσης
(Απόφαση Γενικής Συνέλευσης 3318 (ΧΧΙΧ) της 14ης
Δεκεμβρίου 1974),
Αναγνωρίζοντας
ότι σε όλες τις χώρες του κόσμου υπάρχουν παιδιά που ζουν κάτω από
ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, και ότι είναι αναγκαίο να δοθεί στα
παιδιά αυτά ιδιαίτερη προσοχή,
Λαμβάνοντας δεόντως υπόψη
τη σημασία των πολιτιστικών παραδόσεων και αξιών κάθε λαού για την
προστασία και την αρμονική ανάπτυξη του παιδιού,
Αναγνωρίζοντας
τη σημασία της διεθνούς συνεργασίας για τη βελτίωση των συνθηκών
ζωής των παιδιών σε όλες τις χώρες, και ιδιαίτερα στις υπό ανάπτυξη
χώρες,
Συμφώνησαν
τα εξής:
Άρθρο 1
Για σκοπούς της παρούσας Σύμβασης, παιδί σημαίνει κάθε ανθρώπινο ον
κάτω των δεκαοκτώ ετών, εκτός εάν η ενηλικίωση επέρχεται νωρίτερα,
σύμφωνα με την ισχύουσα για το παιδί νομοθεσία.
Άρθρο 2
1.
Το Συμβαλλόμενα Κράτη υποχρεούνται να σέβονται τα δικαιώματα, που
αναφέρονται στην παρούσα Σύμβαση και να τα εξασφαλίζουν σε κάθε
παιδί που υπάγεται στη δικαιοδοσία τους, χωρίς καμία διάκριση στη
φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τη θρησκεία, τις πολιτικές ή
άλλες πεποιθήσεις του παιδιού ή των γονέων του ή των νόμιμων
κηδεμόνων του ή την κρατική, εθνική, ή κοινωνική καταγωγή τους, την
περιουσιακή τους κατάσταση, τη ανικανότητα τους, τη γέννηση τους ή
οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.
2.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη υποχρεούνται να παίρνουν όλα τα κατάλληλα
μέτρα ώστε να εξασφαλίζεται η προστασία του παιδιού έναντι όλων των
μορφών διάκρισης ή τιμωρίας, με βάση την υπόσταση, τις
δραστηριότητες, τις εκφρασμένες απόψεις ή τις πεποιθήσεις των γονέων
του, των νόμιμων κηδεμόνων του ή των μελών της οικογένειας του.
Άρθρο 3
1.
Σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν τα παιδιά, είτε αυτές λαμβάνονται
από δημόσιους ή ιδιωτικούς οργανισμούς κοινωνικής ευημερίας, είτε
από τα δικαστήρια, τις διοικητικές αρχές ή από τα νομοθετικά όργανα,
πρέπει να λαμβάνεται πρωτίστως υπόψη το συμφέρον του παιδιού.
2.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη υποχρεούνται να εξασφαλίζουν στο παιδί την
αναγκαία για την ευημερία του προστασία και φροντίδα, λαμβάνοντας
υπόψη τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των γονέων του, των νόμιμων
κηδεμόνων του ή των άλλων προσώπων που είναι νομικά υπεύθυνοι γι'
αυτό, και παίρνουν για το σκοπό αυτό όλα τα κατάλληλα νομοθετικά και
διοικητικά μέτρα.
3.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη υποχρεούνται να μεριμνούν ώστε η λειτουργία
των οργανισμών, των υπηρεσιών και των ιδρυμάτων που αναλαμβάνουν
παιδιά και που είναι υπεύθυνα για την προστασία τους να είναι
σύμφωνη με τους κανόνες που έχουν θεσπιστεί από τις αρμόδιες αρχές,
ιδιαίτερα στον τομέα της ασφάλειας και της υγείας και σε ότι αφορά
τον αριθμό και την αρμοδιότητα του προσωπικού τους, καθώς και την
ύπαρξη μιας κατάλληλης εποπτείας.
Άρθρο 4
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη υποχρεούνται να παίρνουν όλα τα νομοθετικά,
διοικητικά και άλλα μέτρα που είναι κατάλληλα για την εφαρμογή των
αναγνωρισμένων στην παρούσα Σύμβαση δικαιωμάτων. Στην περίπτωση των
οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων, τα
Συμβαλλόμενα Κράτη παίρνουν τα μέτρα αυτά στον ανώτατο βαθμό που
επιτρέπουν οι πόροι που διαθέτουν και, όπου είναι αναγκαίο, μέσα στα
πλαίσια της διεθνούς συνεργασίας.
Άρθρο 5
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη υποχρεούνται να σέβονται την ευθύνη, το
δικαίωμα και το καθήκον που έχουν οι γονείς ή, ανάλογα με την
περίπτωση, τα μέλη της διευρυμένης οικογένειας ή της κοινότητας,
όπως προβλέπεται από τα τοπικά έθιμα, οι νόμιμοι κηδεμόνες ή άλλα
πρόσωπα που έχουν νόμιμα την ευθύνη για το παιδί, να του παρέχουν,
κατά τρόπο που να ανταποκρίνεται στην ανάπτυξη των ικανοτήτων του,
την κατάλληλη καθοδήγηση και συμβουλές κατά την άσκηση των
δικαιωμάτων που του αναγνωρίζει η παρούσα Σύμβαση.
Άρθρο 6
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν ότι κάθε παιδί έχει εγγενές
δικαίωμα στη ζωή.
2.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη μέλη εξασφαλίζουν, στο μεγαλύτερο δυνατό
βαθμό, την επιβίωση και την ανάπτυξη του παιδιού.
Άρθρο 7
1.
Το παιδί εγγράφεται στο ληξιαρχείο αμέσως μετά τη γέννηση του και
έχει από εκείνη τη στιγμή το δικαίωμα ονόματος, το δικαίωμα
να αποκτήσει ιθαγένεια και, στο μέτρο του δυνατού, το δικαίωμα να
γνωρίζει τους γονείς του και να ανατραφεί από αυτούς.
2.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη μεριμνούν για την εφαρμογή αυτών των
δικαιωμάτων, σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία τους και με τις
υποχρεώσεις που τους επιβάλλουν οι ισχύουσες σ' αυτό τον τομέα
διεθνείς συνθήκες, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις κατά τις οποίες,
ελλείψει αυτών, το παιδί θα ήταν άπατρις.
Άρθρο 8
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να σέβονται το
δικαίωμα του παιδιού να διαφυλάττει την ταυτότητα του,
συμπεριλαμβανομένης της ιθαγένειας του, του ονόματος του και των
οικογενειακών σχέσεων του, όπως αυτά αναγνωρίζονται από το νόμο,
χωρίς παράνομη παρέμβαση.
2.
Όταν ένα παιδί στερείται παράνομα ορισμένα ή όλα τα στοιχεία που
συνιστούν την ταυτότητα του, τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να του
παράσχουν κατάλληλη υποστήριξη και προστασία, ώστε η ταυτότητα του
να αποκατασταθεί το συντομότερο δυνατόν.
Άρθρο 9
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη μεριμνούν ώστε το παιδί να μην αποχωρίζεται
από τους γονείς του, παρά τη θέληση τους, εκτός εάν οι αρμόδιες
αρχές αποφασίσουν, με την επιφύλαξη δικαστικής αναθεώρησης και
σύμφωνα με τους εφαρμόσιμούς νόμους και διαδικασίες, ότι ο χωρισμός
αυτός είναι αναγκαίος για το υπέρτατο συμφέρον του παιδιού. Μια
τέτοια απόφαση μπορεί να είναι αναγκαία σε ειδικές περιπτώσεις, για
παράδειγμα όταν οι γονείς κακομεταχειρίζονται ή παραμελούν το παιδί,
ή όταν ζουν χωριστά και πρέπει να ληφθεί απόφαση σχετικά με τον τόπο
διαμονής του παιδιού.
2.
Σε όλες τις διαδικασίες κατ' εφαρμογή της παραγράφου 1, του παρόντος
άρθρου, όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να
συμμετέχουν στις διαδικασίες και να γνωστοποιούν τις απόψεις τους.
3.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να σέβονται το δικαίωμα του παιδιού
που ζει χωριστά από τους δύο γονείς του ή από τον έναν από αυτούς να
διατηρεί προσωπικές σχέσεις και να έχει άμεση επαφή με τους δύο
γονείς του, τακτικά, εκτός εάν αυτό είναι αντίθετο με το υπέρτατο
συμφέρον του παιδιού.
4.
Όταν ο χωρισμός είναι αποτέλεσμα μέτρων που έχει πάρει ένα
Συμβαλλόμενο Κράτος, συμπεριλαμβανομένου του θανάτου από οποιαδήποτε
αιτία, ο οποίος επήλθε κατά το χρόνο κράτησης) των δύο γονέων ή του
ενός από αυτούς ή του παιδιού το Συμβαλλόμενο Κράτος οφείλει να
δίνει, μετά από αίτηση, στους γονείς, στο παιδί ή, εάν χρειαστεί, σε
ένα άλλο μέλος της οικογένειας τις ουσιώδεις πληροφορίες σχετικά με
τον τόπο όπου βρίσκονται το μέλος ή τα απόντα μέλη της οικογένειας,
εκτός εάν η αποκάλυψη των πληροφοριών αυτών θα είναι επιζήμια για
την ευημερία του παιδιού. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη φροντίζουν εξάλλου
ώστε η υποβολή ενός
τέτοιου αιτήματος να μην
συνεπάγεται δυσμενείς συνέπειες για το ενδιαφερόμενο ή τα
ενδιαφερόμενα πρόσωπα.
Άρθρο 10
1.
Σύμφωνα με την υποχρέωση των Συμβαλλόμενων Κρατών δυνάμει της
παραγράφου 1 του άρθρου 9, οποιαδήποτε αίτηση από ένα παιδί ή από
τους γονείς του για την είσοδο σε ένα Συμβαλλόμενο Κράτος ή την
έξοδο από αυτό με σκοπό την οικογενειακή επανένωση αντιμετωπίζεται
από τα Συμβαλλόμενα Κράτη με θετικότητα, ανθρωπισμό και σπουδή. Τα
Συμβαλλόμενα Κράτη φροντίζουν επιπλέον ώστε η υποβολή μιας τέτοιας
αίτησης να μην επιφέρει δυσμενείς συνέπειες για τους αιτούντες ή για
τα μέλη της οικογένειας τους.
2.
Το παιδί του οποίου οι γονείς διαμένουν σε διαφορετικά Κράτη έχει το
δικαίωμα να διατηρεί, εκτός εξαιρετικών περιπτώσεων, προσωπικές
σχέσεις και τακτική άμεση επαφή με τους δύο γονείς του. Για το σκοπό
αυτό, και σύμφωνα με την υποχρέωση που βαρύνει τα Συμβαλλόμενα Κράτη
δυνάμει της παραγράφου 2 του άρθρου 9, τα Συμβαλλόμενα Κράτη
οφείλουν να σέβονται το δικαίωμα που έχουν το παιδί και οι γονείς
του να εγκαταλείψουν οποιαδήποτε χώρα, συμπεριλαμβανομένης της χώρας
αυτού του ίδιου του Συμβαλλόμενου Κράτους και να επιστρέψουν στη
δική τους χώρα. Το δικαίωμα εξόδου από οποιαδήποτε χώρα μπορεί να
αποτελέσει αντικείμενο μόνο των περιορισμών που ορίζει ο νόμος και
που είναι αναγκαίοι για την προστασία της εθνικής ασφάλειας, της
δημόσιας τάξης, της δημόσιας υγείας και των δημόσιων ηθών, ή των
δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων, και που είναι συμβατοί με
τα υπόλοιπα δικαιώματα που αναγνωρίζονται στην παρούσα Σύμβαση
Άρθρο 11
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να παίρνουν μέτρα εναντίον των
παράνομων μετακινήσεων παιδιών στο εξωτερικό και της μη επανόδου
τους.
2.
Για το σκοπό αυτόν, τα Συμβαλλόμενα Κράτη θα ευνοούν τη σύναψη
διμερών ή πολυμερών συμφωνιών ή την προσχώρηση στις ήδη υπάρχουσες
συμφωνίες.
Άρθρο 12
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να διασφαλίζουν στο παιδί που είναι
ικανό να σχηματίσει τις δικές του απόψεις, το δικαίωμα ελεύθερης
έκφρασης των απόψεων του σχετικά με οποιοδήποτε θέμα που το αφορά,
δίνοντας στις απόψεις του παιδιού το απαιτούμενο βάρος σύμφωνα με
την ηλικία του και το βαθμό ωριμότητας του.
2.
Για το σκοπό αυτό, στο παιδί πρέπει να παρέχεται η δυνατότητα να
ακούγεται σε οποιαδήποτε διοικητική ή δικαστική διαδικασία που το
αφορά, είτε άμεσα είτε μέσω ενός εκπροσώπου ή ενός αρμόδιου
οργανισμού, κατά τρόπο συμβατό με τους διαδικαστικούς κανόνες της
εθνικής νομοθεσίας.
Άρθρο 13
1.
Το παιδί έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης· το δικαίωμα
αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία αναζήτησης, λήψης και διάδοσης
οποιουδήποτε είδους πληροφοριών και ιδεών, ανεξαρτήτως συνόρων, υπό
προφορική, γραπτή, τυπωμένη, ή καλλιτεχνική μορφή ή με οποιοδήποτε
άλλο μέσο της επιλογής του παιδιού.
2.
Η άσκηση του δικαιώματος αυτού δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο
περιορισμών παρά μόνο αυτών που ορίζονται από το νόμο και που είναι
αναγκαίοι:
α) Για το σεβασμό των δικαιωμάτων και της υπόληψης των άλλων ή
β) Για τη διαφύλαξη της εθνικής ασφάλειας ή της δημόσιας τάξης ή της
δημόσιας υγείας και των δημόσιων ηθών.
Άρθρο 14
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται το δικαίωμα του παιδιού για ελευθερία
σκέψης, συνείδησης και θρησκείας.
2.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να σέβονται το δικαίωμα και το
καθήκον των γονέων ή, ανάλογα με την περίπτωση, των νόμιμων
κηδεμόνων του παιδιού, να το καθοδηγούν στην άσκηση του ως άνω
δικαιώματος κατά τρόπο που να ανταποκρίνεται στην ανάπτυξη των
ικανοτήτων του.
3.
Η ελευθερία εκδήλωσης της θρησκείας του ή των πεποιθήσεων του μπορεί
να υπόκειται μόνο στους περιορισμούς που ορίζονται από το νόμο και
που είναι αναγκαίοι για τη διαφύλαξη της δημόσιας ασφάλειας, της
δημόσιας τάξης, της δημόσιας υγείας και των δημόσιων ηθών, ή των
ελευθεριών και των θεμελιωδών δικαιωμάτων των άλλων.
Άρθρο 15
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν τα δικαιώματα του παιδιού στην
ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και του συνέρχεσθαι ειρηνικά.
2.
Δεν τίθενται περιορισμοί για την άσκηση των δικαιωμάτων αυτών, εκτός
από αυτούς που ορίζονται από τον νόμο και που είναι αναγκαίοι σε μια
δημοκρατική κοινωνία, προς το συμφέρον της εθνικής ασφάλειας, της
δημόσιας ασφάλειας, της δημόσιας τάξης, για την προστασία της
δημόσιας υγείας ή των δημοσίων ηθών, ή των δικαιωμάτων και των
ελευθεριών των άλλων.
Άρθρο 16
1.
Κανένα παιδί δεν θα αποτελεί αντικείμενο αυθαίρετων ή παράνομων
παρεμβάσεων στην ιδιωτική του ζωή, στην οικογένεια του, στην
κατοικία του ή στην αλληλογραφία του, ούτε παράνομων προσβολών της
τιμής και της υπόληψης του.
2.
Το παιδί δικαιούται να προστατεύεται από το νόμο έναντι τέτοιων
παρεμβάσεων ή προσβολών.
Άρθρο 17
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν τη σημασία του έργου που
επιτελούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οφείλουν να φροντίζουν ώστε
το παιδί να έχει πρόσβαση σε πληροφορίες και σε υλικό, που
προέρχονται από διάφορες εθνικές και διεθνείς πηγές, κυρίως αυτών
που αποσκοπούν στην προαγωγή της κοινωνικής, πνευματικής και ηθικής
ευημερίας του, καθώς και της σωματικής και πνευματικής υγείας του.
Για το σκοπό αυτόν, τα Συμβαλλόμενα Κράτη υποχρεούνται να:
α) Ενθαρρύνουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη διάδοση πληροφοριών
και υλικού που παρουσιάζουν κοινωνική και πολιτιστική χρησιμότητα
για το παιδί και που είναι σύμφωνα με το πνεύμα του άρθρου 29.
β) Ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την παραγωγή, ανταλλαγή και
διάδοση τέτοιων πληροφοριών και υλικού που να προέρχεται από
διάφορες πολιτιστικές, εθνικές και διεθνείς πηγές·
γ) Ενθαρρύνουν την παραγωγή και τη διάδοση παιδικών βιβλίων
δ) Ενθαρρύνουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης όπως λάβουν ιδιαίτερα
υπόψη τους τις γλωσσολογικές ανάγκες των αυτοχθόνων παιδιών ή των
παιδιών που ανήκουν σε μια μειονότητα·
ε) Ενθαρρύνουν την επεξεργασία κατάλληλων κατευθυντήριων αρχών για
την προστασία του παιδιού από πληροφορίες και υλικό που βλάπτουν την
ευημερία του, λαμβάνοντας υπόψη τις διατάξεις των άρθρων 13 και 16.
Άρθρο 18
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την
εξασφάλιση της αναγνώρισης της αρχής, σύμφωνα με την οποία και οι
δύο γονείς φέρουν κοινή ευθύνη ως προς την ανατροφή του παιδιού και
την ανάπτυξη του. Η ευθύνη για την ανατροφή του παιδιού και για την
ανάπτυξη του ανήκει κατά κύριο λόγο στους γονείς ή, ανάλογα με την
περίπτωση, στους νόμιμους κηδεμόνες του. Το υπέρτατο συμφέρον του
παιδιού πρέπει να αποτελεί τη βασική τους μέριμνα.
2.
Για την εγγύηση και την προώθηση των δικαιωμάτων που εκφράζονται
στην παρούσα Σύμβαση, τα Συμβαλλόμενα [44] Κράτη οφείλουν να
παρέχουν την κατάλληλη βοήθεια στους γονείς και στους νόμιμους
κηδεμόνες του παιδιού, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους για την
ανατροφή του παιδιού, και να εξασφαλίζουν την ανάπτυξη ιδρυμάτων,
διευκολύνσεων και υπηρεσιών για την φροντίδα των παιδιών.
3.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου να
εξασφαλίσουν στα παιδιά, των οποίων οι γονείς εργάζονται, το
δικαίωμα να επωφελούνται από τις υπηρεσίες και τις διευκολύνσεις
φροντίδας παιδιών, για τις οποίες τα παιδιά πληρούν τους
απαιτούμενους όρους.
Άρθρο 19
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να παίρνουν όλα τα κατάλληλα
νομοθετικά, διοικητικά, κοινωνικά και εκπαιδευτικά μέτρα,
προκειμένου να προστατεύσουν το παιδί από κάθε μορφή σωματικής ή
πνευματικής βίας, τραυματισμού ή κακομεταχείρισης, παραμέλησης ή
πλημμελούς μεταχείρισης, βίαιης μεταχείρισης ή εκμετάλλευσης,
συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής κακομεταχείρισης, όσο βρίσκεται
υπό την φύλαξη των γονέων του ή του ενός από τους δύο, του ή των
νόμιμων κηδεμόνων του ή οποιουδήποτε άλλου προσώπου στο οποίο το
έχουν εμπιστευθεί.
2.
Αυτά τα προστατευτικά μέτρα θα περιλαμβάνουν, κατά το δέον,
αποτελεσματικές διαδικασίες για την εκπόνηση κοινωνικών
προγραμμάτων, που θα αποσκοπούν στην παροχή της απαραίτητης
υποστήριξης στο παιδί και σε αυτούς οι οποίοι έχουν τη φύλαξη του,
καθώς και για άλλες μορφές πρόληψης και για την επισήμανση, την
αναφορά, την παραπομπή, τη διερεύνηση, την περίθαλψη και την
παρακολούθηση [45] περιπτώσεων κακομεταχείρισης του παιδιού που
περιγράφονται πιο πάνω, και, όπου χρειάζεται, για διαδικασίες
δικαστικής παρέμβασης.
Άρθρο 20
1.
Κάθε παιδί που στερείται προσωρινά ή οριστικά το οικογενειακό του
περιβάλλον ή το οποίο για το δικό του συμφέρον δεν είναι δυνατόν να
παραμείνει στο περιβάλλον αυτό δικαιούται ειδικής κρατικής
προστασίας και βοήθειας.
2.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν, σύμφωνα με την εθνική τους
νομοθεσία, να διασφαλίζουν εναλλακτική μορφή φροντίδας για τέτοια
παιδιά.
3.
Αυτή η φροντίδα μπορεί να έχει, μεταξύ άλλων, τη μορφή τοποθέτησης
σε μία οικογένεια, της 1ί&ί'ει1& του Ισλαμικού Δικαίου, της
υιοθεσίας ή, όπου είναι αναγκαίο, τοποθέτησης σε ένα κατάλληλο για
την περίσταση ίδρυμα για παιδιά. Κατά την επιλογή ανάμεσα σ' αυτές
τις λύσεις, λαμβάνεται δεόντως υπόψη η ανάγκη μιας συνέχειας στην
ανατροφή του παιδιού, καθώς και η εθνική, θρησκευτική, πολιτιστική
και γλωσσολογική καταγωγή του.
Άρθρο 21
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη που αναγνωρίζουν και/ή επιτρέπουν την υιοθεσία
διασφαλίζουν ότι εκείνο που λαμβάνεται πρωτίστως υπόψη στην
προκειμένη περίπτωση είναι το υπέρτατο συμφέρον του παιδιού και:
α) Μεριμνούν ώστε η υιοθεσία ενός παιδιού να μην επιτρέπεται παρά
μόνο από τις αρμόδιες αρχές, οι οποίες αποφαίνονται, σύμφωνα με το
νόμο και με τις εφαρμοζόμενες [46] διαδικασίες και επί τη βάσει όλων
των αξιόπιστων σχετικών πληροφοριών, εάν η υιοθεσία είναι δυνατή
ενόψει της κατάστασης του παιδιού σε σχέση με τον πατέρα και τη
μητέρα του, τους συγγενείς του και τους νόμιμους εκπροσώπους του και
εάν, εφόσον αυτό απαιτείται, τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα έδωσαν τη
συναίνεση τους για την υιοθεσία, έχοντας γνώση των πραγμάτων και
μετά από την αναγκαία παροχή συμβουλών
β) Αναγνωρίζουν ότι η διακρατική υιοθεσία μπορεί να αντιμετωπισθεί
ως ένα άλλο μέσο εξασφάλισης στο παιδί της αναγκαίας φροντίδας, εάν
αυτό δεν μπορεί να τοποθετηθεί σε μία ανάδοχη ή σε μία υιοθετούσα
οικογένεια ή να ανατραφεί σωστά στη χώρα της καταγωγής του·
γ) Μεριμνούν ώστε, σε περίπτωση διακρατικής υιοθεσίας, το παιδί να
απολαμβάνει των ίδιων προστατευτικών μέτρων και προδιαγραφών με
εκείνα που υπάρχουν στην περίπτωση της εθνικής υιοθεσίας·
δ) Παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα για να διασφαλίσουν ότι, σε
περίπτωση διακρατικής υιοθεσίας, η τοποθέτηση του παιδιού δεν
απολήγει σε ανάρμοστο υλικό όφελος για τα πρόσωπα που είναι
αναμιγμένα σ’
αυτή·
ε) Προωθούν τους αντικειμενικούς σκοπούς του παρόντος άρθρου με τη
σύναψη διμερών ή πολυμερών διακανονισμών ή συμφωνιών, ανάλογα με την
περίπτωση, και προσπαθούν, μέσα σ' αυτά τα πλαίσια, να επιτύχουν οι
τοποθετήσεις παιδιών στο εξωτερικό να πραγματοποιούνται από αρμόδιες
αρχές ή αρμόδια όργανα.
Άρθρο 22
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη παίρνουν τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου ένα
παιδί, το οποίο επιζητεί να αποκτήσει το νομικό καθεστώς του
πρόσφυγα ή που θεωρείται πρόσφυγας δυνάμει των κανόνων και των
διαδικασιών του ισχύοντος διεθνούς ή εθνικού δικαίου, είτε αυτό
είναι μόνο είτε συνοδεύεται από τους γονείς του ή από οποιοδήποτε
άλλο πρόσωπο, να τυγχάνει της κατάλληλης προστασίας και
ανθρωπιστικής βοήθειας, που θα του επιτρέψουν να απολαμβάνει τα
δικαιώματα που του αναγνωρίζουν η παρούσα Σύμβαση και τα άλλα διεθνή
όργανα τα σχετικά με τα δικαιώματα του ανθρώπου ή ανθρωπιστικού
χαρακτήρα, στα οποία μετέχουν τα εν λόγω Κράτη.
2.
Για το σκοπό αυτόν τα Συμβαλλόμενα Κράτη θα συνεργάζονται, όπως αυτά
το κρίνουν αναγκαίο, σε όλες τις προσπάθειες που γίνονται από τον
Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και τους άλλους αρμόδιους διακυβερνητικούς
ή μη κυβερνητικούς οργανισμούς που συνεργάζονται με τον Οργανισμό
Ηνωμένων Εθνών, προκειμένου να προστατεύσουν και να βοηθήσουν τα
παιδιά που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση, και προκειμένου να
αναζητήσουν τους γονείς ή άλλα μέλη της οικογένειας κάθε παιδιού
πρόσφυγα και για να αποκτήσει τις απαραίτητες πληροφορίες για να
επανενωθεί με την οικογένεια του. Σε περίπτωση που κανένας γονιός ή
άλλα μέλη της οικογένειας είναι δυνατόν να ανεβρεθούν, το παιδί έχει
δικαίωμα να τύχει της ίδιας προστασίας που παρέχεται σε οποιοδήποτε
άλλο παιδί που στερείται οριστικά ή προσωρινά του οικογενειακού του
περιβάλλοντος για οποιοδήποτε λόγο, σύμφωνα με τις αρχές της
παρούσας Σύμβασης.
Άρθρο 23
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν ότι τα πνευματικώς ή σωματικώς
ανάπηρα παιδιά πρέπει να διάγουν πλήρη και αξιοπρεπή ζωή, σε
συνθήκες οι οποίες εγγυώνται την αξιοπρέπεια τους, ευνοούν την
αυτονομία τους και διευκολύνουν την ενεργό συμμετοχή τους στη ζωή
του συνόλου.
2.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα των ανάπηρων παιδιών
να τυγχάνουν ειδικής φροντίδας και οφείλουν να ενθαρρύνουν και
εξασφαλίζουν, στο μέτρο των διαθέσιμων πόρων, την παροχή στα
δικαιούχα παιδιά και σε αυτούς που έχουν την ευθύνη για τη φροντίδα
τους, μιας βοήθειας για την οποία έχει γίνει αίτηση και η οποία
είναι προσαρμοσμένη στην κατάσταση του παιδιού και στις περιστάσεις
των γονέων του ή άλλων που έχουν αναλάβει τη φροντίδα τους.
3.
Αναγνωρίζοντας τις ειδικές ανάγκες των ανάπηρων παιδιών, η
χορηγούμενη σύμφωνα με την παράγραφο 2 του παρόντος άρθρου βοήθεια
παρέχεται δωρεάν, εφόσον αυτό είναι δυνατό, λαμβάνοντας υπόψη τους
οικονομικούς πόρους των γονέων τους ή αυτών που έχουν αναλάβει τη
φροντίδα τους, και σχεδιάζεται κατά τέτοιον τρόπο ώστε να
διασφαλίζεται ότι τα ανάπηρα παιδιά έχουν αποτελεσματική πρόσβαση
και λαμβάνουν εκπαίδευση, επιμόρφωση, περίθαλψη, υπηρεσίες
αποκατάστασης, επαγγελματική εκπαίδευση και ευκαιρίες ψυχαγωγίας
κατά τρόπο που να εξασφαλίζει μια όσο το δυνατόν πληρέστερη
κοινωνική ένταξη και προσωπική ανάπτυξη, συμπεριλαμβανομένης της
πολιτιστικής και πνευματικής τους ανάπτυξης.
4.
Μέσα στο πνεύμα διεθνούς συνεργασίας, τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν
να ευνοούν την ανταλλαγή κατάλληλων πληροφοριών στον τομέα της
προληπτικής ιατρικής φροντίδας και της ιατρικής, ψυχολογικής και
λειτουργικής θεραπείας των ανάπηρων παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της
διάδοσης και της πρόσβασης στις πληροφορίες που αφορούν τις μεθόδους
αποκατάστασης και τις υπηρεσίες επαγγελματικής κατάρτισης, με σκοπό
να διευκολυνθούν τα Συμβαλλόμενα Κράτη να βελτιώσουν τις δυνατότητες
και τις δεξιότητες τους και να διευρύνουν την εμπειρία τους σε
αυτούς τους τομείς. Γι’ αυτό, λαμβάνονται ιδιαίτερα υπόψη οι ανάγκες
των υπό ανάπτυξη χωρών.
Άρθρο 24
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα του παιδιού να
απολαμβάνει το υψηλότερο δυνατό επίπεδο υγείας και να τυγχάνει των
διευκολύνσεων ιατρικής περίθαλψης και αποκατάστασης της υγείας του.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη επιδιώκουν να διασφαλίσουν ότι κανένα παιδί
δεν θα στερηθεί του δικαιώματος να έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες
αυτές.
2.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη επιδιώκουν να εξασφαλίσουν την πλήρη εφαρμογή
του ως άνω δικαιώματος και παίρνουν, ιδιαίτερα τα κατάλληλα μέτρα
για:
α) Να μειώσουν τη βρεφική και παιδική θνησιμότητα·
β) Να εξασφαλίσουν σε κάθε παιδί την απαραίτητη ιατρική βοήθεια και
περίθαλψη δίνοντας έμφαση στην ανάπτυξη της πρωτοβάθμιας περίθαλψης·
γ) Να καταπολεμήσουν τις ασθένειες και τον υποσιτισμό, μέσα στα
πλαίσια της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, με τη βοήθεια - μεταξύ άλλων -
της εφαρμογής της ήδη διαθέσιμης τεχνολογίας και με την παροχή
θρεπτικών τροφών και καθαρού πόσιμου νερού, λαμβάνοντας υπόψη τους
κινδύνους της μόλυνσης του φυσικού περιβάλλοντος
δ) Να εξασφαλίσουν στις μητέρες την κατάλληλη περίθαλψη πριν και
μετά από τον τοκετό·
ε) Να εξασφαλίσουν ότι όλες οι ομάδες της κοινωνίας, ιδιαίτερα οι
γονείς και τα παιδιά, ενημερώνονται, έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση
και υποστηρίζονται στην χρήση βασικών γνώσεων σε θέματα υγείας και
διατροφής του παιδιού, στα πλεονεκτήματα του φυσικού θηλασμού, την
υγιεινή και την καθαριότητα του περιβάλλοντος και την πρόληψη των
ατυχημάτων·
στ) Να αναπτύξουν την προληπτική ιατρική φροντίδα, την καθοδήγηση
των γονέων και την εκπαίδευση και τις υπηρεσίες του οικογενειακού
προγραμματισμού θ. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να παίρνουν όλα τα
κατάλληλα και αποτελεσματικά μέτρα για να καταργηθούν οι
παραδοσιακές πρακτικές που βλάπτουν την υγεία των παιδιών.
3.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να προωθήσουν και
να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία, ώστε να επιτύχουν σταδιακά την
πλήρη πραγματοποίηση του αναγνωρισμένου στο παρόν άρθρο δικαιώματος.
Γι' αυτό, θα λαμβάνονται ιδιαίτερα υπόψη οι ανάγκες των υπό ανάπτυξη
χωρών.
Άρθρο 25
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν στο παιδί, που τοποθετήθηκε από
τις αρμόδιες αρχές σε μία οικογένεια, με σκοπό την παροχή φροντίδας,
προστασίας ή θεραπεία της σωματικής ή πνευματικής του υγείας, το
δικαίωμα σε μια περιοδική αναθεώρηση της παραπάνω θεραπείας και όλων
των άλλων περιστάσεων σχετικών με την τοποθέτηση του.
Άρθρο 26
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν σε κάθε παιδί το δικαίωμα να
επωφελείται από την κοινωνική ασφάλεια, συμπεριλαμβανομένων των
κοινωνικών ασφαλίσεων, και οφείλουν να παίρνουν τα απαραίτητα μέτρα
για να εξασφαλίσουν την πλήρη πραγματοποίηση του δικαιώματος αυτού,
σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία τους.
2.
Οι παροχές πρέπει, όταν χρειάζεται, να δίνονται, αφού ληφθούν υπόψη
οι πόροι και η κατάσταση του παιδιού και των προσώπων που έχουν
αναλάβει την ευθύνη της συντήρησης του, καθώς και κάθε άλλη εκτίμηση
σχετική με την αίτηση παροχής ωφελημάτων που γίνεται από το παιδί ή
για λογαριασμό του.
Άρθρο 27
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα κάθε παιδιού για ένα
επίπεδο ζωής που να είναι κατάλληλο για τη σωματική, πνευματική,
ψυχική, ηθική και κοινωνική ανάπτυξη του.
2.
Στους γονείς ή στα άλλα πρόσωπα που έχουν αναλάβει το παιδί ανήκει
πρωτίστως η ευθύνη της εξασφάλισης, μέσα [52] στα όρια των
δυνατοτήτων τους και των οικονομικών μέσων τους, των απαραίτητων για
την ανάπτυξη του παιδιού συνθηκών ζωής.
3.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να παίρνουν τα κατάλληλα μέτρα,
λαμβάνοντας υπόψη τις εθνικές τους συνθήκες και στο μέτρο των
δυνατοτήτων τους, για να βοηθήσουν τους γονείς και τα άλλα πρόσωπα
που είναι υπεύθυνα για το παιδί, να εφαρμόσουν το δικαίωμα αυτό και
να προσφέρουν, σε περίπτωση ανάγκης, υλική βοήθεια και προγράμματα
υποστήριξης, κυρίως σε σχέση με τη διατροφή, το ρουχισμό και την
κατοικία.
4.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα
για να εξασφαλίσουν την είσπραξη της διατροφής του παιδιού
από τους γονείς του ή από τα άλλα πρόσωπα που έχουν απέναντι του
οικονομική ευθύνη, τόσο εντός της επικράτειας όσο και στο εξωτερικό.
Ιδιαίτερα όταν το πρόσωπο το οποίο έχει έναντι του παιδιού
οικονομική ευθύνη ζει σε ένα Κράτος διαφορετικό από εκείνο του
παιδιού, τα Συμβαλλόμενα Κράτη θα ευνοούν την προσχώρηση σε διεθνείς
συμφωνίες ή τη σύναψη τέτοιων συμφωνιών, καθώς και την υιοθέτηση
κάθε άλλης κατάλληλης ρύθμισης.
Άρθρο 28
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα του παιδιού στην
εκπαίδευση και, ιδιαίτερα, για να επιτευχθεί η άσκηση του
δικαιώματος αυτού προοδευτικά και στη βάση της ισότητας των
ευκαιριών, οφείλουν να:
α) Καθιστούν τη στοιχειώδη εκπαίδευση υποχρεωτική και δωρεάν για
όλους·
β) Ενθαρρύνουν την ανάπτυξη διαφόρων μορφών δευτεροβάθμιας
εκπαίδευσης, τόσο γενικής όσο και επαγγελματικής, τις οποίες
καθιστούν ανοιχτές και προσιτές σε κάθε παιδί, και παίρνουν
κατάλληλα μέτρα, όπως η θέσπιση της δωρεάν παιδείας και της
προσφοράς χρηματικής βοήθειας σε περίπτωση ανάγκης-
γ) Εξασφαλίζουν σε όλους πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση με βάση
τις ικανότητες του καθενός με όλα τα κατάλληλα μέσα·
δ) Καθιστούν ανοιχτές και προσιτές σε κάθε παιδί την εκπαιδευτική
και επαγγελματική ενημέρωση και επαγγελματικό προσανατολισμό·
ε) Παίρνουν μέτρα για να ενθαρρύνουν την τακτική σχολική φοίτηση και
τη μείωση του ποσοστού εγκατάλειψης των σχολικών σπουδών.
2.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα
ώστε η σχολική πειθαρχία να εφαρμόζεται κατά τρόπο συμβατό με την
αξιοπρέπεια του παιδιού ως ανθρώπινου όντος, και σύμφωνα με την
παρούσα Σύμβαση.
3.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη προάγουν και ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία
στον τομέα της παιδείας, ιδιαίτερα με σκοπό τη εξάλειψη της άγνοιας
και του αναλφαβητισμού στον κόσμο και τη διευκόλυνση της πρόσβασης
στις επιστημονικές και τεχνικές γνώσεις και στις σύγχρονες
εκπαιδευτικές μεθόδους. Γι' αυτό, λαμβάνονται ιδιαίτερα υπόψη οι
ανάγκες των υπό ανάπτυξη χωρών.
Άρθρο 29
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη συμφωνούν ότι η εκπαίδευση του παιδιού πρέπει
να αποσκοπεί:
α) Στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού και την ανάπτυξη των
χαρισμάτων του και των σωματικών και. πνευματικών ικανοτήτων του στη
μεγαλύτερη δυνατή έκταση
β) Στην ανάπτυξη του σεβασμοί για τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις
θεμελιώδεις ελευθερίες και για τις αρχές που καθιερώνονται στο Χαρτί
των Ηνωμένων Εθνών
γ) Στην ανάπτυξη του σεβασμού για τους γονείς του, την ταυτότητα
του, τη γλώσσα του και τις πολιτιστικές του αξίες, καθώς και του
σεβασμού του για τις εθνικές αξίες της χώρας στην οποία ζει, της
χώρας από την οποία μπορεί να κατάγεται και για τους πολιτισμούς που
δια-φέρουν από το δικό του
δ) Στην προετοιμασία του παιδιού για μία υπεύθυνη ζωή σε μία
ελεύθερη κοινωνία μέσα σε πνεύμα κατανόησης, ειρήνης, ανοχής
ισότητας των φύλων και φιλίας ανάμεσα σε όλους τους λαούς και τις
εθνικές, κρατικές και θρησκευτικές ομάδες και στα πρόσωπα αυτόχθονης
καταγωγής
ε) Στην ανάπτυξη του σεβασμού για το φυσικό περιβάλλον.
2.
Καμία διάταξη του παρόντος άρθρου ή του άρθρου 28 δεν θα ερμηνευθεί
με τρόπο που να θίγει την ελευθερία των φυσικών ή νομικών προσώπων
για τη δημιουργία και τη διεύθυνση εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, υπό τον
όρο ότι θα τηρούνται οι εκφρασμένες στην παράγραφο 1 του παρόντος
άρθρου αρχές και ότι η παρεχόμενη στα ιδρύματα αυτά εκπαίδευση θα
είναι σύμφωνη με τις ελάχιστες προδιαγραφές που θα έχει ορίσει το
Κράτος.
Άρθρο 30
Στα Κράτη όπου υπάρχουν εθνικές, θρησκευτικές ή γλωσσικές
μειονότητες ή πρόσωπα αυτόχθονος καταγωγής, ένα παιδί αυτόχθονος ή
που ανήκει σε μία από αυτές τις μειονότητες δεν μπορεί να στερείται
του δικαιώματος να έχει τη δική του πολιτιστική ζωή, να πρεσβεύει
και να μετέρχεται τη δική του θρησκεία ή να χρησιμοποιεί τη δική του
γλώσσα από κοινού με τα άλλα μέλη της ομάδας του.
Άρθρο 31
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν στο παιδί το δικαίωμα στην
ανάπαυση και στις δραστηριότητες του ελεύθερου χρόνου, στην
ενασχόληση με ψυχαγωγικά παιχνίδια και δραστηριότητες που είναι
κατάλληλα για την ηλικία του και στην ελεύθερη συμμετοχή στην
πολιτιστική και καλλιτεχνική ζωή.
2.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να σέβονται και προάγουν το δικαίωμα
του παιδιού να συμμετέχει πλήρως στην πολιτιστική και καλλιτεχνική
ζωή και να ενθαρρύνουν την παροχή κατάλληλων και ίσων ευκαιριών για
πολιτιστικές, καλλιτεχνικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες και για
δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου.
Άρθρο 32
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα του παιδιού να
προστατεύεται από την οικονομική εκμετάλλευση και από την εκτέλεση
οποιασδήποτε εργασίας που ενέχει κινδύνους ή που μπορεί να
παρακωλύσει την εκπαίδευση του ή να βλάψει την υγεία του ή τη
σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική ή κοινωνική ανάπτυξη του.
2.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη παίρνουν νομοθετικά, διοικητικά, κοινωνικά και
εκπαιδευτικά μέτρα για να εξασφαλίσουν την εφαρμογή του παρόντος
άρθρου. Για το σκοπό αυτό, και λαμβάνοντας υπόψη τις σχετικές
διατάξεις των άλλων διεθνών οργάνων, τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν
ειδικότερα:
α) Να προβλέπουν ένα κατώτατο όριο ή κατώτατα όρια ηλικίας για την
είσοδο στην εργασία·
β) Να προβλέπουν κατάλληλη ρύθμιση των ωραρίων και των συνθηκών
εργασίας·
γ) Να προβλέπουν κατάλληλες ποινές και άλλες κυρώσεις, για
διασφάλιση της αποτελεσματικής εφαρμογής του παρόντος άρθρου.
Άρθρο 33
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα,
συμπεριλαμβανομένων των νομοθετικών, διοικητικών, κοινωνικών και
εκπαιδευτικών μέτρων, για να προστατεύσουν τα παιδιά από την
παράνομη χρήση ναρκωτικών και ψυχοτρόπων ουσιών, όπως αυτές
καθορίζονται στις σχετικές διεθνείς συμβάσεις, και για να εμποδίσουν
τη χρησιμοποίηση των παιδιών στην παράνομη παραγωγή και διακίνηση
αυτών των ουσιών.
Άρθρο 34
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να προστατεύσουν το
παιδί από κάθε μορφή σεξουαλικής εκμετάλλευσης και σεξουαλικής βίας.
Για το σκοπό αυτό, τα Συμβαλλόμενα Κράτη, ειδικότερα, οφείλουν να
παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα επί εθνικού, διμερούς και πολυμερούς
επιπέδου για να εμποδίσουν:
α) Την παρακίνηση ή τον εξαναγκασμό των παιδιών σε παράνομη
σεξουαλική δραστηριότητα·
β) Την εκμετάλλευση των παιδιών για πορνεία ή για άλλες παράνομες
σεξουαλικές δραστηριότητες·
γ) Την εκμετάλλευση των παιδιών με σκοπό την παραγωγή θεαμάτων ή
υλικού πορνογραφικού χαρακτήρα.
Άρθρο 35
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα
επί εθνικού, διμερούς ή πολυμερούς επιπέδου για να εμποδίσουν την
απαγωγή, την πώληση ή τη δουλεμπορία παιδιών για οποιοδήποτε σκοπό
και με οποιαδήποτε μορφή.
Άρθρο 36
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να προστατεύουν το παιδί από κάθε
άλλη μορφή εκμετάλλευσης επιβλαβή για οποιαδήποτε πλευρά της
ευημερίας του.
Άρθρο 37
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να επαγρυπνούν ώστε:
α) Κανένα παιδί να μην υποβάλλεται σε βασανιστήρια ή σε άλλες
σκληρές, απάνθρωπες ή εξευτελιστικές τιμωρίες ή μεταχείριση,
θανατική ποινή ή ισόβια κάθειρξη χωρίς δυνατότητα απελευθέρωσης δεν
πρέπει να επιβάλλονται για παραβάσεις, τις οποίες έχουν διαπράξει
πρόσωπα κάτω των δεκαοκτώ ετών
β) Κανένα παιδί να μη στερείται την ελευθερία του κατά τρόπο
παράνομο ή αυθαίρετο. Η σύλληψη, κράτηση ή φυλάκιση ενός παιδιού
πρέπει να είναι σύμφωνη με το νόμο, να χρησιμοποιείται μόνο ως μέτρο
έσχατης ανάγκης και να είναι όσο το δυνατόν μικρότερης χρονικής
διάρκειας·
γ) Κάθε παιδί που στερείται την ελευθερία πρέπει να τυγχάνει
ανθρωπιστικής μεταχείρισης και με τον οφειλόμενο στην αξιοπρέπεια
του ανθρώπου σεβασμό, και κατά τρόπο που να ανταποκρίνεται στις
ανάγκες της ηλικίας του. Ιδιαίτερα, κάθε παιδί που στερείται της
ελευθερίας του θα πρέπει να χωρίζεται από τους ενήλικες, εκτός εάν
κρίνεται ότι είναι προτιμότερο να μη γίνει αυτό για το υπέρτατο
συμφέρον του παιδιού, και πρέπει να έχει το δικαίωμα να διατηρήσει
την επαφή με την οικογένεια του δι' αλληλογραφίας και με επισκέψεις,
εκτός εξαιρετικών περιστάσεων
δ) Κάθε παιδί που στερείται της ελευθερίας του πρέπει να έχει το
δικαίωμα ταχείας πρόσβασης σε νομική ή άλλη κατάλληλη υποστήριξη,
καθώς και το δικαίωμα να αμφισβητεί τη νομιμότητα της στέρησης της
ελευθερίας του ενώπιον δικαστηρίου ή άλλης αρμόδιας, ανεξάρτητης και
αμερόληπτης αρχής και να λαμβάνεται επί του προκειμένου μια ταχεία
απόφαση.
Άρθρο 38
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να σέβονται και να
διασφαλίζουν το σεβασμό στους κανόνες του διεθνούς ανθρωπιστικού
δικαίου που εφαρμόζονται σε περίπτωση ένοπλης σύγκρουσης, και οι
οποίοι είναι σχετικοί με τα παιδιά.
2.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να παίρνουν όλα τα εφικτά μέτρα για
να διασφαλίσουν ότι τα πρόσωπα κάτω των δεκαπέντε ετών δεν θα
συμμετέχουν άμεσα στις εχθροπραξίες.
3.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη απέχουν από την επιστράτευση στις ένοπλες
δυνάμεις τους κάθε προσώπου κάτω των δεκαπέντε ετών. Κατά την
επιστράτευση ανάμεσα σε πρόσωπα άνω των δεκαπέντε ετών αλλά κάτω των
δεκαοκτώ ετών, τα Συμβαλλόμενα Κράτη προσπαθούν να δίνουν
προτεραιότητα στα πρόσωπα μεγαλύτερης ηλικίας.
4.
Σύμφωνα με την υποχρέωση που έχουν, δυνάμει του διεθνούς
ανθρωπιστικού δικαίου, να προστατεύουν τον άμαχο πληθυσμό σε
περίπτωση ένοπλης σύγκρουσης, τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να
παίρνουν όλα τα εφικτά μέτρα για την προστασία και τη φροντίδα των
παιδιών, που πλήττονται από την ένοπλη σύγκρουση.
Άρθρο 39
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα
για να προάγουν τη σωματική και ψυχολογική ανάρρωση και την
κοινωνική επανένταξη κάθε παιδιού θύματος οποιασδήποτε μορφής
παραμέλησης, εκμετάλλευσης ή κακοποίησης, βασανισμού ή οποιασδήποτε
άλλης μορφής σκληρής, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή
τιμωρίας ή ένοπλης σύγκρουσης. Η ανάρρωση και η επανένταξη αυτή
πρέπει να γίνονται μέσα σε περιβάλλον, που ευνοεί την υγεία, τον
αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπεια του παιδιού.
Άρθρο 40
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν σε κάθε παιδί ύποπτο,
κατηγορούμενο ή που αποδεικνύεται ένοχο παράβασης του ποινικού νόμου
το δικαίωμα σε μεταχείριση που να συνάδει με το αίσθημα της
αξιοπρέπειας του και της προσωπικής αξίας, που να ενισχύει το
σεβασμό του για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις
ελευθερίες των άλλων και που να λαμβάνει υπόψη την ηλικία του, καθώς
και την ανάγκη για επανένταξη στην κοινωνία και την ανάληψη από το
παιδί ενός εποικοδομητικού ρόλου στην κοινωνία.
2.
Για το σκοπό αυτόν, και λαμβάνοντας υπόψη τις σχετικές διατάξεις των
διεθνών οργάνων, τα Συμβαλλόμενα Κράτη επαγρυπνούν ιδιαίτερα ώστε:
α) Κανένα παιδί να μην καθίσταται ύποπτο, να μην κατηγορείται και να
μην καταδικάζεται για παράβαση του ποινικού νόμου λόγω πράξεων ή
παραλείψεων, που δεν απαγορεύονται από το κρατικό ή διεθνές δίκαιο
κατά το χρόνο που διαπράχθηκαν
β) Κάθε παιδί ύποπτο ή κατηγορούμενο για παράβαση του ποινικού νόμου
να έχει τουλάχιστον το δικαίωμα στις ακόλουθες εγγυήσεις:
i) Να θεωρείται αθώο μέχρι να αποδειχθεί νόμιμα η ενοχή του
ii) Να ενημερώνεται το συντομότερο και άμεσα για τις εναντίον του
κατηγορίες ή, ανάλογα με την περίπτωση, μέσω των γονέων του ή των
νόμιμων κηδεμόνων του και να έχει νομική ή άλλη κατάλληλη υποστήριξη
για την προετοιμασία και την παρουσίαση της υπεράσπισης του
iii) Να κρίνεται η υπόθεση του χωρίς καθυστέρηση από μία αρμόδια,
ανεξάρτητη και αμερόληπτη αρχή ή δικαστικό σώμα, σύμφωνα με μία
δίκαιη κατά το νόμο ακρόαση, στην παρουσία νομικού ή άλλου συμβούλου
και, εκτός αν αυτό κρίνεται αντίθετο προς το υπέρτατο συμφέρον του
παιδιού, λόγω κυρίως της ηλικίας ή της κατάστασης του στην παρουσία
των γονέων του ή των νόμιμων κηδεμόνων του
iv)
Να μην υποχρεώνεται να καταθέσει ως μάρτυρας ή να ομολογήσει την
ενοχή του· να υποβάλει ερωτήσεις το ίδιο ή μέσω άλλου στους μάρτυρες
κατηγορίας και να επιτυγχάνει την παρουσίαση και την εξέταση
μαρτύρων υπεράσπισης κάτω από συνθήκες ισότητας·
v)
Εάν κριθεί ότι παρέβη τον ποινικό νόμο, να μπορεί να προσφύγει κατ'
αυτής της απόφασης και οποιουδήποτε μέτρου που λήφθηκε ως συνέπεια
αυτής ενώ-πιον μιας ανώτερης αρμόδιας, ανεξάρτητης και αμερόληπτης
αρχής ή δικαστικού σώματος, σύμφωνα με το νόμο·
vi)
Να έχει τη δωρεάν βοήθεια ενός διερμηνέα, αν δεν καταλαβαίνει ή δεν
μιλάει τη γλώσσα που χρησιμοποιείται·
vii)
Να αντιμετωπίζεται με απόλυτο σεβασμό η ιδιωτική του ζωή σε όλα τα
στάδια της διαδικασίας.
3.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη πρέπει να καταβάλλουν κάθε προσπάθεια να
προάγουν τη θέσπιση νόμων, διαδικασιών, αρχών και θεσμών ειδικά για
τα παιδιά που είναι ύποπτα, κατηγορούμενα ή καταδικασμένα για
παράβαση του ποινικού νόμου και ιδιαίτερα:
α) Να θεσπίσουν ένα ελάχιστο όριο ηλικίας κάτω απ' το οποίο τα
παιδιά θα θεωρούνται ότι δεν έχουν την ικανότητα να παραβαίνουν τον
ποινικό νόμο·
β) Να παίρνουν μέτρα, εφόσον αυτό είναι δυνατόν και ευκταίο, για την
αντιμετώπιση τέτοιων παιδιών, χωρίς ανάγκη προσφυγής στη δικαιοσύνη,
με την προϋπόθεση βέβαια ότι τηρείται ο απόλυτος σεβασμός στα
ανθρώπινα δικαιώματα και στις νόμιμες εγγυήσεις.
4.
Μία ποικιλία μεθόδων όπως τα διατάγματα φροντίδας, καθοδήγησης και
επιτήρησης· τη συμβουλευτική· τα διατάγματα κηδεμονίας· την
τοποθέτηση σε ανάδοχες οικογένειες· τη γενική εκπαίδευση και τα
προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης και τις άλλες εναλλακτικές
λύσεις πλην της ιδρυματικής φροντίδας, θα είναι διαθέσιμες έτσι ώστε
να εξασφαλίζεται ότι τα παιδιά θα τύχουν μεταχείρισης που να είναι
αρμόζουσα για την ευημερία τους και ανάλογη τόσο με τις περιστάσεις
τους όσο και με την παράβαση.
Άρθρο 41
Καμιά από τις διατάξεις της παρούσας Σύμβασης δεν θίγει διατάξεις
ευνοϊκότερες για την πραγματοποίηση των δικαιωμάτων του παιδιού και
οι οποίες είναι δυνατόν να περιέχονται:
α) Στη νομοθεσία ενός Συμβαλλόμενου Κράτους ή
β) Στο ισχύον για το Κράτος αυτό διεθνές δίκαιο.
Άρθρο 42
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναλαμβάνουν να κάνουν ευρέως γνωστές τις
αρχές και τις διατάξεις της παρούσας Σύμβασης με ενεργά και
κατάλληλα μέσα τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά.
Άρθρο 43
1.
Για να εξετάζεται η πρόοδος που συντελείται από τα Συμβαλλόμενα
Κράτη στην τήρηση των υποχρεώσεων τους, δυνάμει της παρούσας
Σύμβασης, ιδρύεται μία Επιτροπή των Δικαιωμάτων του Παιδιού, η οποία
επιτελεί τα καθήκοντα που ορίζονται παρακάτω:
2.
Η Επιτροπή θα αποτελείται από δέκα εμπειρογνώμονες υψηλού ήθους και
αναγνωρισμένης ικανότητας στον τομέα που καλύπτει η παρούσα Σύμβαση.
Τα μέλη της θα εκλέγονται από τα Συμβαλλόμενα Κράτη ανάμεσα στους
υπηκόους τους και συμμετέχουν υπό την προσωπική τους ιδιότητα,
λαμβάνοντας υπόψη την ανάγκη εξασφάλισης δίκαιης γεωγραφικής
κατανομής και των κύριων νομικών συστημάτων.
3.
Η εκλογή των μελών της Επιτροπής γίνεται με μυστική ψηφοφορία από
έναν κατάλογο προσώπων που υποβάλλουν τα Συμβαλλόμενα Κράτη. Κάθε
Συμβαλλόμενο Κράτος έχει τη δυνατότητα να υποδεικνύει έναν υποψήφιο,
από τους υπηκόους του.
4.
Η αρχική εκλογή θα γίνει το αργότερο έξι μήνες μετά την ημερομηνία
έναρξης ισχύος της παρούσας Σύμβασης και στη συνέχεια κάθε δύο
χρόνια. Τέσσερις τουλάχιστον μήνες πριν από την ημερομηνία κάθε
εκλογής ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών θα
καλεί γραπτώς τα Συμβαλλόμενα Κράτη να προτείνουν τους υποψήφιους
τους εντός δύο μηνών. Ο Γενικός Γραμματέας θα συντάσσει, στη
συνέχεια, έναν κατάλογο με τα ονόματα όλων των υποψηφίων σε
αλφαβητική σειρά, επισημαίνοντας τα Συμβαλλόμενα Κράτη που τους
έχουν υποδείξει και τον υποβάλλει στα Συμβαλλόμενα στην παρούσα
Σύμβαση Κράτη.
5.
Οι εκλογές θα γίνονται κατά τις συνόδους των Συμβαλλόμενων Κρατών,
οι οποίες συγκαλούνται από το Γενικό Γραμματέα στην Έδρα του
Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών. Στις συνόδους αυτές, κατά τις οποίες
θα συνιστούν απαρτία τα δύο τρίτα των Συμβαλλόμενων Κρατών,
εκλέγονται μέλη της Επιτροπής εκείνοι που λαμβάνουν το μεγαλύτερο
αριθμό ψήφων και την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων των παρόντων και
ψηφιζόντων εκπροσώπων των Συμβαλλόμενων Κρατών.
6.
Τα μέλη της Επιτροπής εκλέγονται για χρονική περίοδο τεσσάρων ετών.
Είναι επανεκλέξιμα εάν προταθεί εκ νέου η υποψηφιότητα τους.
Η θητεία πέντε από τα εκλεγμένα μέλη κατά την πρώτη εκλογή λήγει
μετά τη συμπλήρωση δύο ετών. Τα ονόματα των πέντε αυτών μελών θα
κληρωθούν από τον πρόεδρο της συνόδου, αμέσως μετά από την πρώτη
εκλογή.
7.
Σε περίπτωση θανάτου ή παραίτησης ενός μέλους της Επιτροπής, ή εάν,
για ένα οποιονδήποτε άλλο λόγο, ένα μέλος δηλώσει ότι δεν μπορεί
πλέον να ασκεί τα καθήκοντα του στα πλαίσια της Επιτροπής, το
Συμβαλλόμενο Κράτος, που είχε υποδείξει αυτό το μέλος, διορίζει άλλο
εμπειρογνώμονα από τους υπηκόους του για να υπηρετήσει για το
υπόλοιπο της θητείας, με την επιφύλαξη της έγκρισης της Επιτροπής.
8.
Η Επιτροπή θεσπίζει η ίδια τους εσωτερικούς κανονισμούς της.
9.
Η Επιτροπή εκλέγει τους αξιωματούχους της για μία περίοδο δύο ετών.
10.
Οι σύνοδοι της Επιτροπής συγκαλούνται κανονικά στην Έδρα του
Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών ή σε οποιονδήποτε άλλο τόπο, που
καθορίζεται από την Επιτροπή. Η Επιτροπή συνέρχεται κανονικά κάθε
χρόνο.
Η διάρκεια των συνόδων της καθορίζεται και επανεξετάζεται, εάν είναι
αναγκαίο, από μία συνέλευση των Συμβαλλόμενων Κρατών στην παρούσα
Σύμβαση, με την επιφύλαξη της έγκρισης από τη Γενική Συνέλευση.
11.
0 Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών θέτει στη
διάθεση της Επιτροπής το απαραίτητο προσωπικό και τις εγκαταστάσεις
για την αποτελεσματική εκτέλεση των καθηκόντων που της έχουν
ανατεθεί, δυνάμει της παρούσας Σύμβασης.
12.
Τα μέλη της Επιτροπής που εγκαθιδρύθηκε δυνάμει της παρούσας
Σύμβασης λαμβάνουν, με την έγκριση της Γενικής Συνέλευσης, αμοιβές
από τους πόρους του Οργανισμού των, Ηνωμένων Εθνών, σύμφωνα με τους
όρους και με τις προϋποθέσεις που ορίζει η Γενική Συνέλευση.
Άρθρο 44
1.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναλαμβάνουν να υποβάλλουν στην Επιτροπή, μέσω
του Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, εκθέσεις
σχετικά με τα μέτρα που έχουν υιοθετήσει για την υλοποίηση των
δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται στην παρούσα Σύμβαση, καθώς και
σχετικά με την πρόοδο που σημειώθηκε ως προς την απόλαυση αυτών των
δικαιωμάτων:
α) Μέσα στα δύο πρώτα χρόνια από την έναρξη ισχύος της παρούσας
Σύμβασης για το κάθε ενδιαφερόμενο Συμβαλλόμενο Κράτος.
β) Στη συνέχεια, κάθε πέντε χρόνια.
2.
Οι εκθέσεις που συντάσσονται δυνάμει του παρόντος άρθρου πρέπει να
επισημαίνουν τους παράγοντες και τις δυσκολίες, εάν υπάρχουν, που
επηρεάζουν το βαθμό εκπλήρωσης των δυνάμει της στην παρούσας
Σύμβασης υποχρεώσεων. Πρέπει επίσης να περιέχουν επαρκείς
πληροφορίες, για να δώσουν στην Επιτροπή μία περιεκτική εικόνα της
εφαρμογής της Σύμβασης στην ενδιαφερόμενη χώρα.
3.
Ένα Συμβαλλόμενο Κράτος που έχει υποβάλει στην Επιτροπή μία αρχική
περιεκτική έκθεση, δεν χρειάζεται να επαναλάβει στις επόμενες
εκθέσεις που υποβάλλει, σύμφωνα με την παραγράφου 1(β) του παρόντος
άρθρου, τις βασικές πληροφορίες που έχουν ήδη παρασχεθεί.
4.
Η Επιτροπή μπορεί να ζητά από τα Συμβαλλόμενα Κράτη συμπληρωματικές
πληροφορίες, σχετικές με την εφαρμογή της Σύμβασης.
5.
Η Επιτροπή υποβάλλει κάθε δύο χρόνια στη Γενική Συνέλευση, μέσω του
Κοινωνικού και Οικονομικού Συμβουλίου, έκθεση για τις δραστηριότητες
της.
6.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη καθιστούν ευρέως προσιτές τις εκθέσεις τους
στο κοινό της χώρας τους.
Άρθρο 45
Για την προώθηση της αποτελεσματικής εφαρμογής της Σύμβασης και για
την ενθάρρυνση της διεθνούς συνεργασίας στο πεδίο το οποίο καλύπτει
η Σύμβαση:
α) Οι εξειδικευμένες οργανώσεις, το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τα
Παιδιά και άλλα όργανα των Ηνωμένων Εθνών έχουν το δικαίωμα να
εκπροσωπούνται κατά την εξέταση της εφαρμογής των διατάξεων της
παρούσας Σύμβασης, οι οποίες εμπίπτουν στην αρμοδιότητα τους. Η
Επιτροπή μπορεί να καλέσει τις εξειδικευμένες οργανώσεις, το Ταμείο
των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά και άλλα αρμόδια σώματα, τα οποία
θα κρίνει κατάλληλα για την παροχή ειδικών γνωμοδοτήσεων για την
εφαρμογή της Σύμβασης στους τομείς που ανήκουν στις αντίστοιχες
αρμοδιότητες τους. Μπορεί να καλεί τις εξειδικευμένες οργανώσεις, το
Ταμείο Ηνωμένων Εθνών για την Παιδιά και άλλα όργανα των Ηνωμένων
Εθνών να της υποβάλουν εκθέσεις για την εφαρμογή της Σύμβασης στους
τομείς που ανήκουν στο πεδίο δραστηριότητας τους·
β) Η Επιτροπή θα διαβιβάζει, εάν το κρίνει αναγκαίο, στις
εξειδικευμένες οργανώσεις, στο Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τα
Παιδιά και στα άλλα αρμόδια σώματα οποιεσδήποτε εκθέσεις των
Συμβαλλόμενων Κρατών που περιέχουν ένα αίτημα ή υποδεικνύουν μια
ανάγκη για τεχνική συμβουλή ή βοήθεια, μαζί με τις παρατηρήσεις και
τις εισηγήσεις της Επιτροπής, εάν υπάρχουν, σχετικά με το παραπάνω
αίτημα ή υπόδειξη
γ) Η Επιτροπή μπορεί να συστήσει στη Γενική Συνέλευση να ζητήσει από
το Γενικό Γραμματέα να προβεί για λογαριασμό της Επιτροπής σε
μελέτες πάνω σε ειδικά θέματα, σχετικά με τα δικαιώματα του παιδιού·
δ) Η Επιτροπή μπορεί να κάνει εισηγήσεις και συστάσεις γενικής
φύσεως βασισμένες στις πληροφορίες που έχει πάρει κατ' εφαρμογή των
άρθρων 44 και 45 της παρούσας Σύμβασης. Οι εισηγήσεις αυτές και οι
συστάσεις γενικής φύσεως διαβιβάζονται σε κάθε ενδιαφερόμενο
Συμβαλλόμενο Κράτος και τίθενται υπόψη της Γενικής Συνέλευσης, μαζί
με τις παρατηρήσεις των Συμβαλλόμενων Κρατών μελών, αν υπάρχουν.
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
Άρθρο 46
Η παρούσα Σύμβαση είναι ανοιχτή για υπογραφή σε όλα τα Κράτη.
Άρθρο 47
Η παρούσα Σύμβαση υπόκειται σε επικύρωση. Τα έγγραφα της επικύρωσης
θα κατατεθούν στο Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού των Ηνωμένων
Εθνών.
Άρθρο 48
Η παρούσα Σύμβαση θα μείνει ανοιχτή για προσχώρηση οποιουδήποτε
Κράτους. Τα έγγραφα της προσχώρησης θα κατατεθούν στο Γενικό
Γραμματέα του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών.
Άρθρο 49
1.
Η παρούσα Σύμβαση θα τεθεί σε ισχύ την τριακοστή ημέρα από την
ημερομηνία της κατάθεσης στο Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού
Ηνωμένων Εθνών του εικοστού εγγράφου επικύρωσης ή προσχώρησης.
2.
Για κάθε Κράτος που επικυρώνει την παρούσα Σύμβαση ή προσχωρεί σε
αυτήν μετά την κατάθεση του εικοστού εγγράφου επικύρωσης ή
προσχώρησης, η Σύμβαση θα τεθεί σε ισχύ την τριακοστή ημέρα από την
ημερομηνία κατάθεσης από το Κράτος αυτό του δικού του" εγγράφου
επικύρωσης ή προσχώρησης.
Άρθρο 50
1.
Κάθε Συμβαλλόμενο Κράτος μπορεί να προτείνει μια τροπολογία και να
καταθέσει το κείμενο αυτής στο Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού των
Ηνωμένων Εθνών. Ο Γενικός Γραμματέας κοινοποιεί την πρόταση για
τροποποίηση στα Συμβαλλόμενα Κράτη ζητώντας τους να του υποδείξουν
εάν διάκεινται ευνοϊκά στη σύγκληση μιας συνδιάσκεψης των
Συμβαλλόμενων Κρατών, για την εξέταση της πρότασης και την υποβολή
της σε ψηφοφορία. Εάν εντός τεσσάρων μηνών από την ημερομηνία της
κοινοποίησης αυτής, το ένα τρίτο τουλάχιστον των Συμβαλλόμενων
Κρατών δηλώσει υπέρ της σύγκλησης μιας τέτοιας συνδιάσκεψης, ο
Γενικός Γραμματέας συγκαλεί τη συνδιάσκεψη υπό την αιγίδα του
Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών. Κάθε τροπολογία που υιοθετείται από
την πλειοψηφία των παρόντων και ψηφιζόντων στη συνδιάσκεψη
Συμβαλλόμενων Κρατών, υποβάλλεται για έγκριση στη' Γενική Συνέλευση.
2.
Κάθε τροπολογία, που υιοθετείται σύμφωνα με τις διατάξεις της
παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου τίθεται σε ισχύ αφού εγκριθεί από
τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και γίνει δεκτή με πλειοψηφία
των δύο τρίτων των Συμβαλλόμενων Κρατών.
3.
Όταν μια τροπολογία τίθεται σε ισχύ, αυτή θα είναι δεσμευτική για τα
Συμβαλλόμενα Κράτη που την αποδέχτηκαν, ενώ τα υπόλοιπα Συμβαλλόμενα
Κράτη συνεχίζουν να δεσμεύονται από τις διατάξεις της παρούσας
Σύμβασης και από όλες τις προηγούμενες τροπολογίες που έχουν
αποδεχτεί.
Άρθρο 51
1.
Ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών θα δέχεται
και θα κυκλοφορεί σε όλα τα Κράτη το κείμενο των επιφυλάξεων που θα
διατυπώσουν τα Κράτη κατά το χρόνο της επικύρωσης ή της προσχώρησης.
2.
Απαγορεύεται η διατύπωση οποιασδήποτε επιφύλαξης που είναι
ασυμβίβαστη με το αντικείμενο και το σκοπό της παρούσας Σύμβασης.
3.
Οι επιφυλάξεις μπορούν να αποσυρθούν ανά πάσα στιγμή με κοινοποίηση
προς το Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος
ενημερώνει γι' αυτό όλα τα Κράτη. Η κοινοποίηση αυτή τίθεται σε ισχύ
από την ημερομηνία κατά την οποία παρελήφθη από το Γενικό Γραμματέα.
Άρθρο
52
Κάθε Συμβαλλόμενο Κράτος μπορεί να καταγγείλει την παρούσα Σύμβαση
με γραπτή γνωστοποίηση προς το Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού των
Ηνωμένων Εθνών. Η καταγγελία θα τεθεί σε ισχύ ένα χρόνο μετά από την
ημερομηνία λήψης της κοινοποίησης από το Γενικό Γραμματέα.
Άρθρο 53
Ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών ορίζεται
θεματοφύλακας της παρούσας Σύμβασης.
Άρθρο 54
Το πρωτότυπο της παρούσας Σύμβασης, της οποίας τα κείμενα στην
αγγλική, αραβική, κινεζική, ισπανική, γαλλική και ρωσική γλώσσα
είναι εξίσου αυθεντικά, θα κατατεθεί στο Γενικό Γραμματέα του
Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών.
Για να πιστοποιηθούν τα παραπάνω οι υπογράφοντες, ειδικά
εξουσιοδοτημένοι από τις αντίστοιχες Κυβερνήσεις τους, υπέγραψαν την
παρούσα Σύμβαση.